Ειδικοί εξηγούν στην εκπομπή «Όλα για τη ζωή μας Vita» στο MEGA πόσο σημαντική είναι η σχέση μας με το φαγητό, καθώς έγκαιρη αναγνώριση των διατροφικών διαταραχών, καθώς είναι κομβικής σημασίας για την αντιμετώπισή τους.
Πώς οδηγείται κάποιος σε διαταραχές, όπως τα υπερφαγικά επεισόδια, τη βουλιμία και τη νευρική ανορεξία;
Η αδιέξοδη σχέση με το φαγητό
Για την δική της εμπειρία μιλά στον Μιχάλη Κεφαλογιάννη η Κατερίνα Βισσέρη, η οποία από την ανορεξία πήγε στα υπερφαγικά επεισόδια και στη βουλιμία.
Για τις διατροφικές της συνήθειες η Κατερίνα Βισσέρη είπε: «Ξεκίνησε από την εφηβεία. Είχα κάποια υπερφαγικά επεισόδια που με οδήγησαν στην ανορεξία. Ως έφηβη έτρωγα μεγάλες ποσότητες φαγητού για να μπορέσω να διαχειριστώ τα συναισθήματά μου. Ήθελα να νιώθω ότι αξίζω. Έτσι έφτασα στην ανορεξία και αυτό με σόκαρε. Έμενα μόνο στην εξωτερική εικόνα. Αυτοκαθοριζόμουν από αυτό. Επηρεαζόμουν και από τον χώρο του μόντελινγκ. Ξεκίνησε ως δίαιτα και στην πορεία κατέληξα να τρώω ένα μήλο την ημέρα, κυρίως φρούτα και κάποια στιγμή της ζωής μου έτρωγα μόνο γιαούρτι και έπινα αλκοόλ. Δεν γνώριζα τι θα μου προκαλέσει η ανορεξία. Σώθηκα από την υπερφαγία μου γιατί μια μέρα πείνασα πάρα πολύ, και έφαγα. Μετά το αντιμετώπισα με βοήθεια. Είχα φτάσει 35 κιλά. Έπαιρνα καθαρτικά και γυμναζόμουν πολύ».
Η Δρ. Μαρία Τσάκα, ψυχολόγος και διευθύντρια του κέντρου διατροφικών διαταραχών ανέφερε σχετικά με το ζήτημα: «Το 2009 επίσημα ως διατροφικές διαταραχές ορίζεται πως ψυχική νόσος με σοβαρό βιολογικό υπόβαθρο. Παίζει ρόλο γονιδιακός παράγοντας, νευροβιολογικοί παράγοντες και περιβαλλοντολογική. Αν κάποιος δεν είναι επιρρεπής γονιδιακά δεν θα νοσήσει ακόμη κι αν το περιβάλλον το επιτρέπει να αναπτυχθούν».
Περισσότερες συμβουλές στο βίντεο που ακολουθεί…