Η κλινική ψυχολόγος Jaimie L Lusk σε άρθρο της στο Psychology Today μας ταξιδεύει με τη συμβουλευτική της στα βαθιά νερά του πένθους στις σχέσεις μας, το οποίο έχει 3 στάδια- κύματα, όπως λέει. «Είτε πρόκειται για το τέλος μιας ρομαντικής σχέσης, είτε για το θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, είτε για την απώλεια ενός πολύτιμου ονείρου, η θλίψη είναι μια φυσική αντίδραση στο κενό που αφήνει πίσω της».
Τα 3 στάδια του πένθους σύμφωνα με την Jaimie L Lusk
1. Ζούμε την απώλεια (Let be): Δεν υπάρχει «φυσιολογικός» τρόπος για να πενθήσουμε, κάθε αντίδραση στην απώλεια θεωρείται λογική. Μπορεί να νιώθουμε ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, από θλίψη και θυμό μέχρι φόβο, ενοχή, ανακούφιση, χαρά, σύγχυση ή σοκ.
Η θλίψη και το πένθος εξυπηρετούν έναν εξελικτικό σκοπό, επιτρέποντας στο σώμα μας να ανακάμψει από την απώλεια, ενώ παράλληλα σηματοδοτούν στους άλλους ότι χρειαζόμαστε την υποστήριξή τους. Ορισμένοι άνθρωποι χρειάζονται τελετουργίες, πένθος και τη βοήθεια άλλων για να «επεξεργαστούν» την απώλεια, ενώ άλλοι βιώνουν χαμηλά επίπεδα στεναχώριας.
Καθώς «χωνεύουμε» σιγά-σιγά τις συναισθηματικές μας εμπειρίες, η απώλεια μπορεί να ενσωματωθεί και να αναδυθεί ως ένας νέος τρόπος να βλέπουμε τον κόσμο. Αν «πολεμάμε το ρεύμα» και προσπαθούμε να καταπιέσουμε ή να κρατήσουμε τα συναισθήματά μας, προσθέτουμε κόπωση στη θλίψη μας.
2. Προσπαθούμε να ξεπεράσουμε ή να απαλύνουμε (Let go): Πoλλοί στο στάδιο αυτό σκέφτονται: «δεν είμαι αξιαγάπητος», «δεν θα βρω άλλη σχέση τόσο καλή όσο αυτή» ή «δεν είναι δίκαιο». Όλες αυτές οι σκέψεις μπορεί να κουβαλούν φόβο, μνησικακία, δυσαρέσκεια ή μια αίσθηση χαμηλής αξίας, από τις οποίες ξέρουμε ότι ήρθε η στιγμή να αποτραβηχτούμε.
Τι πρέπει να κάνουμε σε αυτή τη φάση:
- να γίνουμε αμέτοχοι παρατηρητές της εμπειρίας μας και αν μας βοηθάει να ακολουθήσουμε ένα τελετουργικό απόσβεσης του πόνου. Λόγου χάρη, μπορούμε να κρατήσουμε μια μικρή πέτρα (όσα μας βαραίνουν) και αφού αναλογιστούμε την ειδική βαρύτητα αυτών που νιώθουμε, να πετάξουμε την πέτρα σε ένα ποτάμι ή στη φύση, απελευθερώνοντας τον εαυτό μας και δείχνοντας εμπιστοσύνη στη συμπαντική ροή των πραγμάτων. Και σε περίπτωση που έχει φύγει από τη ζωή ένα αγαπημένο πρόσωπό σας, μπορείτε να γράψετε ένα γράμμα και να το αφήσετε σε κάποιο σημείο στη σκεπή, έτσι να νιώσετε την επικοινωνία μαζί του και να αντλήσετε δύναμη.
3. Συνειδητοποιούμε (Let in): «Όταν είμαστε έτοιμοι- μετά την εσωτερική διεργασία– να αφήσουμε νέες εμπειρίες να μπουν στη ζωή μας! Αυτό δεν είναι το ίδιο με το «να κάνουμε τον εαυτό μας να νιώθει όμορφα», το οποίο είναι μια στρατηγική για την καταπίεση και τον έλεγχο της θλίψης», υποστήριξε η κλινική ψυχολόγος. Μπορεί να είναι πολύ τονωτικές για εμάς νέες κοινωνικές επαφές. Ο συμβιβασμός και αποδοχή της ιδέας να υπάρχουμε πέρα από ένα προηγούμενο σημείο αναφοράς μας ακόμα και αν ζει μέσα μας. Είναι σαν το παρελθόν να μπαινοβγαίνει από μια μικρή χαραμάδα στο παράθυρο, επειδή δεν χωράει από την καινούργια πόρτα!